Ook in de kranten De Telegraaf en nrc.next doet Boogerd woensdag uitgebreid
zijn bekentenis.
Boogerd, die inmiddels 40 jaar is, zegt dat hij zich van 1997 tot het einde
van zijn carrière in 2007 schuldig maakte aan epo, bloedtransfusies en
cortisonen. Ook de mooiste overwinning uit zijn loopbaan, een bergrit naar
La Plagne in de Ronde van Frankrijk in 2002, behaalde Boogerd met hulp van
doping.
"Ik besef dat die zege in de ogen van het publiek nu misschien besmet zal
zijn", aldus Boogerd in het interview dat woensdag om 19.00 uur te zien
is op Nederland 1. Ook bij de winst van de Amstel Gold Race van 1999 door
Boogerd was doping in het spel.
Dopinggebruik in periodes
De voormalig prof kwam de voorbije weken steeds verder in het nauw.
Oud-ploeggenoten als Grischa Niermann, Danny Nelissen en Marc Lotz bekenden
eerder tijdens hun periode bij Rabobank zich schuldig te hebben gemaakt aan
verboden middelen. En vorige week gaf de Oostenrijkse dopinghandelaar Stefan
Matschiner aan dat Boogerd hem in 2006 en 2007 totaal 17.000 euro betaalde.
Boogerd vertelt in het vraaggesprek dat hij niet continu doping gebruikte. "Het
was in periodes, meestal trainingsperiodes, ter voorbereiding op
wedstrijden. Ik heb ook vaak genoeg de Tour schoon gereden", zo geeft
hij aan. De Nederlander begon in 1997 met epo en stapte later over op
bloedtransfusies. "Epo werd te riskant. Ze konden het op zeker moment
beter opsporen, daarom ging ik op zoek naar iets anders."
Via connecties zegt Boogerd terecht te zijn gekomen bij bloedbank Humanplasma. "Ik
heb het gedaan. Ik ben naar Wenen gevlogen en heb daar gebruik gemaakt van
bloedtransfusies. Ik liet bloed afnemen met het doel het later weer in te
brengen. Punt."
Duivels dilemma
Boogerd is de achtste oud-wielrenner van Rabobank die het gebruik van doping
opbiecht. Waar veel van zijn vroegere ploeggenoten teamarts Geert Leinders
aanwezen als adviseur en verstrekker van de dopingproducten hield Boogerd
zich op de vlakte. "Ik noem geen namen. Ik heb me goed laten informeren
en ben vervolgens zelf op zoek gegaan. Het was mijn verantwoordelijkheid,
mijn keus." Epo haalde Boogerd naar eigen zeggen gewoon in Nederland.
In de wielercultuur in de jaren negentig was doping welhaast een
vanzelfsprekendheid, zo vertelt Boogerd verder. "Je staat op zeker
moment voor een duivels dilemma. Ik wilde meedoen in de top. 1997 was voor
mij het keerpunt, toen heb ik de keuze gemaakt."
Video: de hoogtepunten van Boogerds carrière.
Lees ook:
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl